Rijervaring Volkswagen ID.3

Voor het rondbrengen van relatiegeschenken door heel Nederland mag ik gebruik maken van een Volkswagen  ID.3 en zet ik mijn gebruikelijke Volkswagen Golf Variant benzine even aan de kant.  Ook al heb ik aan huis of in de straten eromheen geen oplaadmogelijkheid, ik hou wel van futuristische techniek dus heb er zin in.

Mijn eerste dag met een ID.3 – 567 km gereden
Dinsdagochtend, ik loop zoekend naar de sleutel in m’n jaszak naar de auto. Niet nodig: keyless entry. De auto begroet mij vriendelijk met allerlei verlichting. De lampen, bij de handgrepen, zelfs op de grond. Van binnen is een zee van ruimte. De stoel zit wat hoger dan ik gewend ben, maar al vrij snel staat alles naar mijn zin. Het meeste werkt hetzelfde als in een reguliere Volkswagen, makkie dus. De stoel kan trouwens bizar ver naar achteren dus voor lange mensen geen probleem en ik kan rustig mijn laptop op schoot nemen tijdens het laden bij een snellaadstation. Navigatie instellen: even de spraakbediening proberen. Een vriendelijke vrouwenstem staat mij keurig te woord terwijl er voor mij in de rand onder het raam een soort Knight-Rider lampje knippert op de maat van de stem. Je moet niet te snel reageren anders raakt ze in de war.  Er is nog veel meer mogelijk met de spraakbediening, maar daarover later meer. Voet op de rem, draaiknop in stand D of B en hij rolt soepel weg.

Vandaag is de planning van Utrecht naar Leeuwarden te rijden en via Groningen en Assen weer naar huis. Hup, de weg op en cruise control aan. De auto zoeft geruisloos over de weg, alsof je zweeft. De wegligging is goed maar iets minder strak dan ik gewend ben. Het stuur reageert best gevoelig dus heb het idee dat ik soms een beetje slinger. De Lane Assist grijpt steeds keurig in maar staat redelijk gevoelig afgesteld waardoor er continu melding komt. Ongetwijfeld een kwestie van wennen.  Wat ik dan wel grappig vind is dat de Lane Assist je keurig van de lijn af stuurt maar het stuur niet recht zet dus als je daadwerkelijk zelf niet corrigeert blijf je als het ware tussen de lijnen pingpongen. Maar diezelfde Lane Assist heeft mijn slechte eigenschap van niet knipperen bij baan wisselen wel met harde hand afgeleerd: als je netjes knippert, trilt het stuur niet als je over de lijn gaat.
Er is een heel mooi vakje om mijn telefoon draadloos op te laden, als de telefoon dat zou kunnen. Daarnaast zijn er 2 USB-poorten, maar helaas niet de normale USB maar de kleinere USB-C, zoals de ingang van mijn telefoon. Het geluid uit de speakers is zoals ik dat gewend ben van Volkswagen: helder en heerlijk ruimte vullend met een goede bas.

Een lange rit zoals deze vergt wel enige planning wat betreft opladen, anders kom je niet meer thuis. Snellaadstations langs de snelwegen bieden goede uitkomst. Hierin zijn wel verschillende gradaties kwam ik achter. Op de apparaten staat de capaciteit van de faciliteit. De eerste keer stond ik vrij lang te laden en dat bleek dan ook een ’50 kW’ geweest te zijn. Na een uurtje Teams-meeting was de accu van 40% naar krap 80%. Aan het eind van de dag kwam ik met nog slechts 2% (hoezo strak plannen 😉 ) aan bij een ander snellaadstation en die gooide de accu in een half uurtje keurig voor 80% vol. Dit bleek dus een 350 kW. Normaal gesproken met een laadmogelijkheid aan huis en normale ritten zou tussentijds laden niet eens noodzakelijk zijn. Zeker niet wanneer je op de bestemmingsplaatsen kunt laden. Er zijn maar weinig dagen dat ik meer dan 300 km rijd.

Dag 2
Vandaag een minder uitgebreid programma en beginnen bij een snellaadstation om de dag met een volle accu te kunnen beginnen. Dit rijdt een heel stuk relaxter, zeker wanneer de laadfaciliteiten ter plaatse bezet of defect blijken te zijn. Vandaag heb ik de Lane Assist eens uitgeschakeld en blijkt de wegligging gelijk aan mijn Golf Variant te zijn. Het slingerende gevoel komt dus door de Lane Assist die constant corrigeert.

Dag 3
Op een binnendoor weg kwam ik een aantal rotondes tegen en merkte op dat die herkend werden. Dus even spannend: laat de auto het werk doen. Ruim 15 km heb ik geen rem en gaspedaal aangeraakt. De Adaptive Cruise Control hield keurig afstand van de voorganger en zelfs zonder voorganger remt ie af bij een rotonde om daarna weer de ingestelde snelheid te hervatten.

Dag 4
Inmiddels heb ik 2 straten van mijn huis toch een laadpaal gevonden. Het was een beetje delen met 3 anderen, maar met een beetje geluk kon ik ’s avonds aan de stekker en de volgende ochtend met volle accu wegrijden. Het is wat kouder en via de app voorverwarmen is dan ook wel heerlijk. Auto ontdooit en lekker opgewarmd. Dan nog even kletsen met de Voice Command. Die accepteert niet alleen navigatie- en belcommando’s, maar veel meer. En dat zal nog wel meer worden na de nodige updates. Zo kun je de radiozender kiezen, het volume aanpassen en zeggen dat je het koud hebt (dan wordt de verwarming 1 graad warmer gezet). Soms reageert ze ook een beetje verontwaardigd als ze je niet begrijpt. Best grappig. Hier zie ik voor de toekomst nog wel meer mogelijkheden in verschijnen.

Pijnlijk afscheid
Drie weken lang heb ik heel veel plezier beleefd aan de ID.3. Alles is even wennen, maar er is maar weinig wat mij nog tegenhoudt om over te stappen op een elektrische Volkswagen.